Το άγχος θα μπορούσε απλά να ορισθεί ως αίσθημα φόβου κι ετοιμότητα για αντιμετώπιση απειλής, χωρίς όμως να αναγνωρίζει το άτομο το απειλητικό ερέθισμα

Ο ανθρώπινος οργανισμός σε κάθε απειλή απαντά με συμπεριφορά <>, δηλ. αντιμετώπιση ή αποφυγή.

Κι αυτή η συμπεριφορά περιλαμβάνει κατά κανόνα λίγα ή περισσότερα από τα παρακάτω συμπτώματα:

Εγρήγορση, κινητοποίηση, αύξηση του μυικού τόνου, ταχυκαρδία, αύξηση της αρτηριακής πίεσης , ταχύπνοια , έκλυση αδρεναλίνης και άλλων ορμονών, αυξηση του σακχάρου και της πηκτικότητας του αίματος κα.

Εν ολίγοις, αναστατώνεται ο οργανισμός κι ετοιμάζεται ή να αντιμετωπίσει τον κίνδυνο ή να… το βάλλει στα πόδια.

Η διαφορά του άγχους από το φόβο είναι ότι στο φόβο η απειλή είναι συγκεκριμένη, αναγνωρίζεται από το άτομο , το οποίο και οργανώνει συμπεριφορά πρόσφορη και στοχευμένη στην αντιμετώπιση ή αποφυγή του συγκεκριμένου κινδύνου/απειλής,  ενώ στο άγχος δεν αναγνωρίζεται από το άτομο συγκεκριμένη απειλή, κίνδυνος.

Κατά την αγχώδη αντίδραση ο άνθρωπος βιώνει όλα τα ανωτέρω απειλητικά συναισθήματα και τις αντίστοιχες σωματικές /βιολογικές αντιδράσεις χωρίς όμως. να μπορεί να αναγνωρίσει συγκεκριμένη απειλή την οποίαν θα πρέπει να αντιμετωπίσει παλεύοντας την ή αποφεύγοντάς την.

Και όσο πιο αόριστη είναι η απειλή (κοινωνικής, οικονομικής, επαγγελματικής απαξίωσης, απόρριψης , αποτυχίας), τόσο πιο δύσκολος ο χειρισμός και η επιλογή απόφασης για συμπεριφορά φυγής η αντιμετώπισης.

Και είναι σε όλους γνωστό ότι όσο πιο ανταγωνιστικό το κοινωνικό και εργασιακό περιβάλλον, τόσο πιο συχνή η εμφάνιση αγχώδους διαταραχής.

Εάν υπό την πίεση του άγχους οδηγηθεί κανείς σε ενεργοποίηση αποτελεσματικών μηχανισμών άμυνας και προσαρμογής, τότε το άγχος διοχετεύεται σε δημιουργία και μιλάμε για δημιουργικό άγχος.

Και εδώ καλείται ο ειδικός, ψυχίατρος, ψυχολόγος, ψυχοθεραπευτής, να βοηθήσει, αναγνωρίζοντας την πηγήν του άγχους και να κατευθύνει το άτομο στην ανάσυρση κατάλληλων μηχανισμών άμυνας και στην μετατροπή του άγχους σε δημιουργία.

Η χορήγηση αγχολυτικών φαρμάκων βοηθάει στην ελάττωση του επιπέδου του άγχους, το οποίο, αν είναι έντονο  και χρόνιο,  οδηγεί σε κατάθλιψη και ποικίλες ψυχοσωματικές  διαταραχές.